Hayatımızın anlamı olmuş durumda.
Onsuz geçen günler boş ve anlamsız.
Güzel futbol izlemek, taraftarın temposu ile coşmak huzur veriyor.
İyi ki futbol var.
Böyle bir girişle Kayserispor-Galatasaray maçını dilimizin döndüğü kadar değerlendirelim.
Bir çok başlık var.
Hem saha içi, hem saha dışı, hemde basın tribünü adeta kaynayan kazan gibiydi.
Maça ilgi çok güzeldi.
Kapalı Kale, takımını ateşlemek için elinden geleni yaptı.
Ama bu emeklerine gölge düşürmekte de üzerlerine yok.
Maç öncesi birkaç gencin tartaklanması, maç içinde tribünde yine birkaç kişinin dövülmesi.
Kabul edilecek gibi değil.
Yazık günah.
***
Gelelim maça.
Kayserispor maça beklenildiği gibi başladı.
Sakin ve rakibi karşılayan, kontratak bir plan üzerinde sadık kalmaya çalıştı.
Bunu da birkaç pozisyon bularak gösterdi.
Biraz becerikli olunabilseydi, rakibine sıkıntı yaratabilirdi.
Ama geriye çok yaslandı.
Ön alan baskısını istediği gibi yapamadı.
Biraz tedirgin oynadı.
Bu kadar geride karşılarsan rakibini, elbette golü görürsün.
Orta saha adeta yol geçen hanı gibiydi.
Galatasaray istediği gibi geçiyor, istediği gibi top çevirebiliyordu.
Bu pas trafiğini kıramadı bir türlü.
Gökhan Sazdağı rakibi bir boş bıraktı golü kalesinde gördü.
İkinci golde buna benzer oldu.
Sonuçta 2-0’dan sonra maç koptu.
Çok eksiklikler var.
Birlikte oynama alışkanlığı lazım takıma.
Mendes’in, Dorukhan’ın ve Benes’in oyuna daha çok girmesi gerekiyor.
Top çalma yok, pres yok, alan daraltma yok.
Tüm bunlara rağmen daha da iyi olacağına inanıyoruz.
Canın sağolsun.
***
Gelelim Bilal konusuna…
Sen hayırdır Bilal.
Her şeyi dört dörtlük yaptın da taraftara mı hareket çekiyorsun?
Bu özgüven nereden geliyor?
Attığın tüm toplar ya rakibe gitti ya da dışarıya çıktı.
Bir olur, 3 olur ama bu kadar gereksiz pas kullanımı yapılmaz ki.
Sahadaki diğer arkadaşların senin yüzünden geriye koşmaktan canları çıktı.
Bu şehir ve taraftar seni seviyor ama maç esnasında yaptığın hareketler hiç mi hiç olmadı.
Hele hele Kapalı Kale’ye hareket çekmen kabul edilir bir durum değil.
Kimse Kapalı Kale’ye hareket çekemez.
Kendine gel.
Gitmeyi kafaya koyduysan güle güle.
Ama saygısız hareketlere gerek yok.
Bu konuda Kayserispor yönetiminin de gerekli uyarıları yapacağına inanıyorum.
***
Bir diğer konumuz ise şu…
Böyle maçlarda en çok sıkıntıyı yine biz gazeteciler çeker.
Kendi şehrimizde, kendi stadyumumuza girmek bize çile olur.
O yoldan gidemezsin, buraya park edemezsin, buradan gitmen yasak…
Bu nasıl saçmalık?
Bizden ne istiyorsunuz?
Ama yüzlerce araç, stadyumun önüne kadar gelir otoparka girer.
Onlar çalışacak ya.
Bizler yan gelip yatıyoruz ya.
Asıl biz gazeteciler kurum araçları ile rahatlıkla gelip otoparka koyup işimizi yapmalıyız.
Ama yok.
Bu konuda acilen bir adım atılması lazım.
Böyle dışlanmak, horlanmak nereye kadar.
***
Her sene sıkıntısını yaşadığımız ve bir türlü çözüm bulunamayan konuya gelelim.
Basın tribünü adeta yol geçen hanı oldu.
Ne polisi biter, ne savcısı.
Ne başkan yakını biter, nede stadyum yetkilisi.
Geçen sezon Emniyet Müdürü Sayın Atanur Aydın’a çağrıda bulunmuştum.
Sayın Müdürüm emniyet mensupları basın girişinden yakınlarını içeri alıyor diye.
O da yetmezmiş gibi basın tribününe kadar da çıkarıyor diye feryat etmiştim.
Çözüm oldu mu hayır.
Bir adım gidebildik mi hayır.
Bu maçta yine bildik sahneler yaşandı.
Genç bir komiser iki yakınını elini kolunu sallaya sallaya basın tribününe oturtturdu.
Allah Allah bu nasıl rahatlık.
Bu yetkiyi nereden aldın acaba?
Ben komiserim istediğimi yaparım mı diyorsun yani?
O zaman bizde yakınlarımızı getirelim ve basın tribününe oturtalım.
Biz daha rahat yaparız öyle ya.
Öyle olmaz bu işler.
Peki, sayın komiserim ne oldu da bir anda o yakınların koşa koşa tribünü terk ettiler.
O yüzden yapmayın.
Ne size faydası olur nede bize.
Zaten bir burada görüyorum bunu.
Diğer illerde bunu yapamazsın.
Basın tribününe öyle elini kolunu sallayarak giremezsin.
Ama burası garip bir yer.
Herkes baş kesen olmuş.
Biraz daha hassas olunmasını bekliyoruz.
Sayın Müdürümüz Atanur Aydın’a bir çağrım daha olucak.
Sayın Müdürüm bu tür durumları artık yaşamak istemiyoruz.
Biz gazeteciler, emniyet mensupları ile karşı karşıya gelmek hiç istemiyoruz.
Onlarda görev yapıyor bizlerde.
Ama dün yine 2 polis memuru, meslek büyüğümüz olan gazeteci Ahmet Çınar’ı köşeye çekip bağırması ve fırçalaması kabul edilecek bir durum değildi.
Bu sahne ile birlikte gazeteciler ile polisler arasında büyük gerginlik yaşandı.
Gerek var mı böyle şeylere?
Daha hassas davranılmasını bekliyoruz.
Son olarak ta şunu söylemek isterim
Ne olur ya, bir maçta da sıkıntısız geçsin.
Bu nedir ya.
Her maç kavga,
Her maç tartışma,
Her maç gazeteci polis gerginliği.
Buna kim dur diyecek acaba.?
İşin özü şu.
Gazeteciler görevlerini yapabilmesi için rahatlıkla maça gidebilmeli, rahatlıkla otoparkları kullanmalı.
Basın tribününe gazeteci dışında kimse gelmemeli.
“Benim yakınım”, mantığı bitmesi lazım.
Memleketin başına ne geldi ise “Benim yakınım” mantığı ile geldi!
Kalın sağlıcakla!
Devrim Çalışkan- köşe yazısı
